Wat wil Lissewege zeggen?

Inhoudstafel

1. De geschiedenis van de plaatsnaam Lissewege

2. Mythologische verklaring: Ulysses

3. Mythologische verklaring: de Egyptische godin Isis

4. Mythologische verklaring: de Keltische godin Sulis

5. Astrologische verklaring: de ster Vega in het sterrenbeeld Lyra.

5. Mythologische en taalkundige verklaring

Conclusie

Bronnen

Ken je toponymie?

Dat is de wetenschap waarmee men probeert de verklaring van een plaatsnaam te achterhalen.

Vaak baseert men zich daarvoor op plaatsgesteldheden, personen of volkeren die op een bepaalde plaats gewoond hebben om een verklaring te vinden voor de naam van een gemeente.

Soms heb ik echter het gevoel dat er te veel vanuit ons huidig westers denken, de ratio wordt gekeken naar plaatsnamen.

Plaatsnamen bestaan soms al honderden jaren. Dus moet je terugkeren naar wat er toen belangrijk was om een plaatsnaam te kunnen verklaren en dat waren de goden, mythes en astrologie. Niet louter de plaatsgesteldheid of wie er woonde.

Dat gevoel heb ik toch vaak bij sommige plaatsnamen. Zoals bij Lissewege.

1. De geschiedenis van de plaatsnaam Lissewege

De naam wordt het eerst vermeld als “Lissuuega”, maar er is discussie over het tijdstip:

961: een oorkonde waarbij graaf Arnulf I de Grote of de Oude in de Sint-Donaaskerk te Brugge een kapittel van 12 monniken opricht en daarbij gronden schenkt. In de lijst van de gronden komen er voor die gelegen zijn te “Lisuuega” of “Lissewegha”. De oorspronkelijke oorkonde bestaat niet meer, maar de tekst werd opgenomen in een boek uit 1872, “La Flandre”.
1081: een oorkonde waarbij “Lissuuega” wordt vermeld bij opgesomde eigendommen
1106: ontstaan abdij Ter Doest (Thosan)

De oorkonde uit 961 blijkt echter vals en geantidateerd! De oorkonde zou valselijk in 1261-62 opgesteld zijn onder datum 31 juli 961 om de proostkanselier van St.-Donaas een laatste bewijsstuk aan de hand te doen in zijn jarenlang conflict met gravin Margareta van Constantinopel. Het conflict ging over het behoud van zijn ambt of over het verval van zijn rechten erop. Of hoe vervalsingen of “fake documenten” zelfs al in de middeleeuwen hun intrede deden, zelfs om een ambt te verkrijgen. Vervalsingen van officiële documenten is van alle tijden.

Dus als de oorkonde van 961 vals is, dan vallen we terug op de datum van, tja, op welke datum eigenlijk ? De ene zeggen 1027 (artikel van VANDEPITTE, zie bij bronnen) of 1060-1070 (boek van GYSSELING, zie bij bronnen).

Er komen ook allerlei variaties op de naam van het dorp voor : Lisuuega, Liswege, Letsuia, Lissuega, Lissauega, Liswega, Lisawega, Lisewega, Lisweg, Liseuuega, Lisweghe, Lisseweghe en Lissewegha. En wat de naam zou betekenen zou betekenen, ook daar vind je variaties in: afkomstig van “Lisputwege”, “weg door het lis, het schorrengebied”, ergens las ik ook ooit dat de naam zou verwijzen naar de heren van Liso, huis van Liso, waarover je dus niets kan terugvinden.

Maar wat als Lissewege niet gewoon weg door het lis zou betekenen, maar veel meer?

Ik had de vraag gekregen tijdens een rondleiding en ze bleef hangen in mijn hoofd.

Zoals altijd liet ik het over aan het universum.

En ja hoor, de weken daarna ontdekte ik de ene na de andere mogelijkheid die elkaar opvolgden.

Ga je mee op reis op zoek naar andere verklaringen van de naam Lissewege?

Ik geef eerst de twee meer controversiële verklaringen, zodat enkel de aanhouder die verder blijft lezen, alles kan lezen en zijn eigen mening kan vormen.

2. Mythologische verklaring: Ulysses

Ik begin maar met de meest onlogische verklaring die ik teruggevonden heb, maar die je toch doet wegdromen.

In een boek van Karel-Jozef De Graeve (ook gekend als Charles-Joseph de Grave), Republique des Champs Elysées ou le monde ancien heb ik gelezen dat de naam Lissewege zou verwijzen naar ‘de weg van Ulysses,’ de Griekse held uit Troje uit De Odyssee die schipbreuk zou geleden hebben op het strand van Lissewege of Ulissewege. Ook Vlissingen (Ulissegen) en Vlissegem (Ulissegem) zouden hiernaar verwijzen.

De Portugezen geloven ook dat Lissabon gesticht werd door Ulysses omdat hun stad tot 64 voor Christus Ulisbona of Olisippo noemde. Daarom komt Degrave met deze denkpiste.

Odyseus biedt een cycloop een drankje aan - bron: Wikimedia

Op de denkpiste dat Odyseus of Ulysses eerder in deze contreien moet gesitueerd worden, is er zelfs verder gebouwd door Jacob WILKENS die in zijn boek Waar eens Troje lag beweert dat Troje in onze regio lag en niet in Griekenland. Lissewege betekent dat Ulysses weg.

Beide theorieën zijn misschien weinig waarschijnlijk, alhoewel Hubert Lampo wel verwezen heeft naar Degrave in zijn boek Toen Herakles spitte en Kirke spon, maar er waren vroeger geen geschriften, dus wie weet met 100 % zekerheid wat waar is?

Dat Lissewege vroeger een café met ‘Ulysses’ als naam had, was wellicht toeval?

3. Mythologische verklaring: de Egyptische godin Isis

Deze verklaring lijkt op het eerste zicht misschien merkwaardig, maar de Romeinen brachten oosterse goden en godinnen naar de streken die zij bezetten. Want nadat Alexander de Grote Egypte had verslagen, vonden Egyptische goden hun weg naar Rome. Zo ontstonden ook plaatsen buiten Rome waar er volgers woonden van bijv. Mithras, Isis en Cybele.

Het is al bewezen dat er Romeinse nederzettingen in onze omgeving aanwezig waren.

Ik moet eerlijk zijn dat ik ook op het idee kwam doordat tijdens de beeldenroute een jaar of twee geleden een kunstwerk met een verwijzing naar Egypte voor de kerkdeuren stond, terwijl er een mini-eifeltoren een straat verder te bewonderen was. Parijs was ooit een plaats waar er een tempel ter ere van Isis was, dus vroeg ik me af of de “-is” in Lissewege niet kan verwijzen naar Isis? Ons Mariabeeld heeft een zittende houding, zoals Isis altijd in een zittende houding wordt afgebeeld met haar zoon Horus.

Kon dit zijn?

De verering van Isis raakte zelfs tot in Brittannië, dus het is niet onmogelijk.

Is er nog een aanknopingspunt?

In piramideteksten rond de dodencultus vindt men teksten terug waarin men verwijst naar de farao die na zijn overlijden door velden van riet, van lis met zijn boot naar de hemel rijst. Velden van riet, een weg door het lis, Lissewege? Zo staat er letterlijk te lezen in een piramidetekst: “De deuren van de hemel zijn geopend voor u (de koning), de deuren van het firmament zijn opengezet voor u, zodat u per boot kan reizen naar de ‘Field of Rushes’ (Rietvelden)” (ZITMAN, W., Van Egypte naar Atlantis. De boven- en onderwereld van Osiris, Walburg Pers, 2013).

Daarbij wordt vaak verwezen naar het westen: de kerktoren staat gericht op het westen met een wenteltrap naar de hemel. Ooit heb ik ergens in één van de boeken in mijn bibliotheek gelezen dat de farao via een wenteltrap met 13 omwentelingen ten hemel steeg (de kerktoren is 13 Brugse roedes hoog), maar ik weet niet meer waar het staat. Toen schreef ik nog geen boeken of had ik nog geen website over Lissewege. Misschien vind ik het ooit nog terug.

Er bestaat ook een beeld van Isis met een fleur-de-lys op haar hoofd, de fleur-de-lys die verborgen zit in twee pilaren in de kerk, net zoals je fleur-de-lys kan zien in Egyptische tempels.

Bron

De Egyptische goden werden vaak rondgedragen in een processie rond de tempel of in de tempel, zoals wij een Ommegang hebben met het Mariabeeld.

Dit is een beetje weinig om Lissewege als “weg naar Isis” te verklaren, maar wist je dat de groene man die Walram Rombout heeft afgebeeld in de preekstoel en in het orgel, ook onrechtstreeks verwijst naar de Egyptische god Osiris (de man van Isis) die vaak met een groen gezicht wordt afgebeeld? Je kan echter geen Egyptische god afbeelden in een katholieke kerk, dus koos men daarom vaak voor de afbeelding van een groene man. Altijd al geweten dat Lissewege een ketters dorp is.

Maar ik moet bekennen: dit is een beetje weinig. Dus op zoek naar een andere verklaring.

Misschien is er een andere godin van een andere godsdienst die meer in aanmerking komt?

4. Mythologische verklaring: de Keltische godin Sulis

Het Christendom wilde tijdens de kerstening de sporen naar de oudere, heidense godsdiensten wegvagen. Daarom is het niet onmogelijk dat plaatsnamen die oorspronkelijk verwezen naar oude goden moesten worden “vergeten”, door andere verklaringen te geven aan plaatsnamen. Voorbeelden van plaatsnamen die verwijzen naar goden of heiligdommen zijn:

Lyon, Lion, Loudou, Laon, Lauzun, Leiden die afkomstig zouden zijn van Lugdunum, verwijzing naar de Keltische god Lug;
Parijs: Par-Isis wat een verwijzing is naar Isis met de Seine die verwijst naar de godin Seguina;
Gent: een mogelijke verwijzing naar de Keltische godin Gontia;
Aalst, Aalter: verwijzing naar ‘aal’, een oud woord voor heiligdom;
Athene: Griekse godin Athena
Woensdrecht: een verwijzing naar Wodan
Schelde: een verwijzing naar Skaldis, de godin Kal
Celles: een verwijzing naar Cailleah

En zo kan ik nog eventjes doorgaan.

In onze streken woonden de Menapiërs, een stam behorend tot de Kelten. Wie meer wilt lezen over de Kelten, kan ik het boeken van Herman CLERINX aanraden. Er is weinig van deze stam geweten. Maar het is mogelijk dat zij de godin Sulis vereerden.

De ‘lis’ heeft er dan eventueel voor gezorgd dat de naam Lissewege als de weg naar Sulis ontstond. Wat nog aannemelijker is bij de gemeenten Vlissingen (Ulissegen) en Vlissegem (Ulissegem). Je kan je overigens afvragen of het Nederlandse Sluis (de voorgaande naam was wel Lamminsvliet), geen anagram is van Sulis?

Alhoewel inscripties ter ere van Sulis vooral in het Verenigd Koninkrijk gevonden zijn, is er ook een inscriptie gevonden in Alzey in Duitsland. De volkeren in onze streken hadden contact met Engeland, denk maar aan de stammen van de Belgae die overstaken en inwoners werden van Engeland. We mogen er niet van uitgaan dat men niets van elkaar wist. Het is ondertussen al langer bewezen dat kennis en volkeren over hele continenten reisden. Dus dan kunnen ook Lisse in Nederland en Lissabon (Sulis bonna deae) mogelijk verwijzen naar de godin Sulis.

Sulis is een Keltische godin van de heling en een goddelijke bewaakster van oude waterbronnen, bijv. in Bath ‘“Aequae Sulis” of Somerset in het Verenigd Koninkrijk.

Een hoofd van een standbeeld van Sulis-Minerva (Bath) - Bron: Wikimedia

In Bath werd het heiligdom over de oude bronnen van godin Sulis gebouwd. Keltische godinnen werden vaak op waterbronnen of in de buurt van water vereerd, wat nu zo is bij veel Mariakerken, denk maar aan de OLV-kerken van Damme, Brugge die in de buurt van water liggen, bedevaartsoord Lourdes of in de Notre Damekerk in Parijs staat Maria op een glasraam zelfs afgebeeld terwijl ze zit op een waterbron. Als je meer wilt weten over de Keltische godinnen en waterbronnen, kan ik het boek VALGAERTS, E. en MACHIELS, L., De keltische erfenis, Stichting Mens en Kultuur, 1993.

Omdat onze kerk op een waterbron staat, dus gebouwd is op een ouder, heidens heiligdom dan het tijdstip van de bouw van de Onze Lieve Vrouw-kerk (1225-1275), is dit zeker iets dat te overwegen is. Het christendom nam namelijk heidense heiligdommen over en “hervormde” ze tot een christelijk heiligdom. Dat het Mariabeeld van Lissewege een ‘mirakelbeeld’ wordt genoemd waarbij mensen dankbaar zijn dat ze iets verkregen hebben na een gebed aan Maria (lees de votief-gedenkplaatsjes bij het Mariabeeld maar eens), lijkt het ook aanneembaar te maken dat er voordien een heidense godin die heling biedt zou vereerd zijn.

Mariabeeld in Lissewege - Foto: Bruno Jacxsens

Toen de Romeinen in de streken waar de Kelten woonden de heerschappij overnamen, dan lieten ze vaak de oudere, Keltische goden bestaan, naast de Romeinse. Een oppervlakkige verering werd toegestaan zolang de bevolking de andere Romeinse wetten maar naleefden. Vaak koppelden ze een Keltische god aan een Romeinse.

Zo werd Sulis gekoppeld aan Minerva: een erdienst voor Sulis-Minerva die pelgrims aantrok, zodat de oude godin kon blijven bestaan onder de sluier van de Romeinse godin. Hierdoor werd Sulis ook godin werd van de wijsheid.

De oorsprong van de naam van Sulis zou het Oud-Ierse súil (“oog”, “zicht”, “inzicht”) betekenen, waardoor we opnieuw bij de wijsheid terechtkomen. Een andere verklaring zou uit het proto-keltisch *su-wli-” komen of goed (su) zien (wli). Het Mariabeeld van Lissewege verwijst ook naar wijsheid, dus goed zien of inzicht: de vorm van het beeld is een sedes sapientiae (zetel van wijsheid) en Jezus toont de appel van kennis aan wie naar het Mariabeeld kijkt.

Een andere verklaring zou uit het proto-Keltisch komen: *sūli-”, dat dan weer zou verwijzen naar de zon, waardoor Sulis een zonnegodin zou kunnen zijn. Misschien daarom dat ons Mariabeeld in een goudkleur geschilderd is? Overigens werd ook het bronzen standbeeld van Sulis verguld in Bath. Over toeval gesproken.

Genezende Keltische zonnegodheden, zoals Sulis, stonden dicht bij waterbronnen (HEINZ, S., Keltische symbolen, Uitgeverij Verba, 2000, pag. 265). Water is de oorsprong van het leven, net als de zon.

O ja had ik al vermeld dat in Somerset Solsbury Hill, een heuvel die een fort uit de Ijzertijd verbergt (als die naam je iets zegt, jawel, Peter Gabriël zong er ooit over) ook zou verwijzen, wat dan weer de mogelijkheid opent dat Salisbury in het Verenigd Koninkrijk ookverwijst naar Sulis?

Waarom vermeld ik dit?

Omdat Salisbury, net als Lissewege vanaf 21 juni 2023 één van de enige kerken is in Europa die een uniek Lisseweegs uurwerk zal tentoonstellen. Van toeval gesproken. Lees dit blogbericht over het uurwerk in Lissewege.

Vaak wordt er echter als bezwaar aangehaald dat godennamen niet voorkomen in een samenstelling voor woorden die naar nutswerken verwijzen. Volgens de website taaldacht is dit onjuist. Zij verwijzen naar:

Oudhoogduits Wuatanesweg ‘Woens weg’ (nu Gutenswegen, Saksen-Anhalt) en Oudengels Wódnesdíc ‘Woens dijk’ (nu Wansdyke, West Country) of naar het Friese Eswei, die te begrijpen is als in het Oudfries: ansiwō weg ‘weg der goden’ of zelfs *ansiwō auju ‘eiland der goden’, met het vergeten woord ans ‘god’.

De samenstelling van een goddelijke naam met ‘weg’ komt dus wel voor.

Ik vrees wel dat ik hiermee de theorie van Johan Ballegeer dat in Lissewege ooit de Romeins-Keltische godin Nehalennia vereerd werd naar de prullenmand verwijs…

De open ruimte rondom het altaar werd bij de eredienst van Sulis gebruikt voor processies en openbare offers van vlees en vloeistoffen. Daarom wellicht dat Lissewege ook al eeuwenlang een Ommegang met het Mariabeeld heeft?

Altaar ter ere van Sulis uit Bath - Bron

Het merendeel van de vondsten bij de bron in Bath bestaat uit munten en 130 vloektabletten. Een vloektablet is een klein tablet met een vloek erop geschreven uit de Grieks-Romeinse wereld. De naam komt van de Griekse en Latijnse woorden voor "doorboren" en "binden". De tabletten werden gebruikt om de goden, plaatsgeesten of overledenen te vragen een handeling uit te voeren op een persoon of voorwerp, of om het onderwerp van de vloek op een andere manier te dwingen. De tabletten werden vaak in code geschreven, door letters of woorden achterstevoren te schrijven; de woordvolgorde kan omgekeerd zijn en regels kunnen afwisselend van links naar rechts en dan van rechts naar links zijn geschreven.

Wist je overigens dat het vers op het hoofdaltaar in Lissewege (het Hooglied van Thomas van Aquino) ook letters bevat die omgekeerd geschreven zijn (bijv. de R)?

Ik hoop alleen als ooit de waterbron in Lissewege onder de kerk wordt onderzocht dat er daar geen vloektabletten te vinden zijn, want daar komt nooit iets goeds van.

5. Astrologische verklaring: de ster Vega in het sterrenbeeld Lyra.

Alhoewel ik denk dat de voorgaande verklaring de enige juiste is, heb ik recent toch nog een mogelijke verklaring vanuit astrologisch standpunt ontdekt. Onze voorouders leefden met de sterrenhemel: door de sterren wist men waar men was (navigatie), welke tijd het was (welk jaargetijde).

Zowel de Babyloniërs, Perzen, Egyptenaren, Romeinen en Grieken waren bezig met astrologie en kenden standen van planeten en sterren. Bij West-Euraziatische volkeren dateert het vroegste bewijs voor astrologie al uit het 3e millennium voor Christus, met wortels in calendrische systemen die gebruikt werden om seizoensveranderingen te voorspellen en om hemelse cycli te interpreteren als tekenen van goddelijke communicaties. Babylonische astrologie is het vroegst geregistreerde georganiseerde astrologische systeem, dat ontstond in het 2e millennium voor Christus. Tot de 17e eeuw werd astrologie beschouwd als een wetenschappelijke traditie en hielp het de ontwikkeling van astronomie te stimuleren. Het werd algemeen geaccepteerd in politieke en culturele kringen en sommige concepten werden gebruikt in andere traditionele studies, zoals alchemie, meteorologie en geneeskunde. Tegen het einde van de 17e eeuw ondermijnden opkomende wetenschappen de theoretische basis van de astrologie, die vervolgens haar academische status verloor en werd beschouwd als een pseudowetenschap.

Bovendien zijn er al vaker boeken en artikelen die beweren dat sommige plaatsnamen verwijzen naar sterren, bijv. Compostella: veld van sterren of Lichtervelde: veld van sterren.

Dus wat als onze voorouders, de Menapiërs of de latere Frankische volkeren zich ook hebben laten leiden door de sterren om plaatsen een naam te geven? Hier waren er vissers, zeelieden die de sterrenhemel heel goed kenden. Ze keken uit over zee (Lissewege lag aan zee) naar de sterren.

In de noordelijke hemisfeer van onze aarde kan je een duidelijke ster Vega of Wega zien. Dat deed me onmiddellijk denken aan de “uega” (wega, wege) in Lissewege (Lisuuega, Lisuega). Vega is één van de sterren van de ster Lyra of lier. Lyrawega? Zet de R om in een S en we krijgen Lysawega. De naam van de stad Lier verwijst naar Lyra dus waarom Lissewege niet?

De lier is een oud sterrenbeeld dat al bij de Grieken gekend was, want het sterrenbeeld werd verbonden met de mythe van Orpheus die van muziek en poëzie hield.

Bron

De ster Vega vormt samen met de sterren Deneb (sterrenbeeld Cygnus of zwaan) en Altair (sterrenbeeld Aquila of adelaar) de zomerdriehoek in de hemel of het noordelijke kruis. Je kan de sterren vooral zien in de zomerperiode.

De zomerdriehoek - bron: Wikimedia

Omringende sterren zijn: Draak (Draco), Hercules, Vosje (Vulpecula) en Zwaan (Cygnus)

Omdat een aantal plaatsnamen in de omgeving verwijzen naar de zwaan, mogelijk naar het sterrenbeeld zwaan (Zwin, Zwankendamme, Zuienkerke), Brugge krioelt van de zwanen en we een naburige gemeente hebben met een hond (of is het een vos?) in zijn wapenschild (Damme), is het misschien niet uitgesloten dat Lissewege een verwijzing is naar de ster Vega, Wega in Lyra (later dus verbasterd tot Lysa).

Wil je zelf de lier bekijken? In deze video kan je zien hoe je lyra kan terugvinden (engelstalig)

Je kan je afvragen of het feit dat Draco één van de naaste sterren is van Lyra, geen merkwaardigheid is. De Grieken noemden het "Draco", de draak, die in een van hun mythes voorkomt als Ladon, een draak met honderd hoofden die de gouden appels van de Hesperiden bewaakt. En welk Mariabeeld heeft een kindje Jezus die een gouden appel toont aan de bezoekers? Jawel, het Mariabeeld in Lissewege.

De gouden appels van de Hesperiden waren appels die de Griekse mythologische held Herakles, als opdracht moest stelen. Dit was zijn elfde werk van de twaalf werken die moest vervullen. Degenen die van de appels aten werden onsterfelijk.

Het sterrenbeeld Hercules staat naast de Lier afgebeeld.

De appels staan ook wel bekend als twistappels, vanwege de rol die ze spelen in het verhaal over Paris en Aphrodite, waarin Paris moet kiezen wie de mooiste Godin is. De gouden appel is daarbij de prijs. Dat in het Latijn ‘lis’ verwijst naar geding, geschil (oudere term slis), voorspelt ook niet veel goeds in verband met de twistappel.

Welke appel onze Jezus toont, is om aan de bezoeker van de kerk van Lissewege uit te maken.

Een appel met kennis en onsterfelijkheid of een twistappel?

Misschien kan je op een mooie zomeravond eens naar Zeebrugge gaan en kijken naar het sterrenbeeld lier met een app waarmee je sterrenbeelden kan zoeken, dan zal je zien dat de ster Vega schittert boven de horizon.

Dan doe je misschien als alle oude volkeren langs de Noordzeekust.

Want is het toeval dat zoveel gemeenten met "lis" in hun naam langs de kust liggen op één gebogen lijn?

Lison (Frankrijk), Vlissegem, Lissewege, Vlissingen en Lisse (Nederland)

Update 21/06/2023: lees dit artikel over de officiële opening van het museum van de tijd en de kerktoren als uitkijktoren. De kerk staat op het middaguur op de zomerequinox afgelijnd op de ster Vega of Wega in Lyra. Je leest er meer over in het artikel.

5. Mythologische en taalkundige verklaring

Update 11/06/2023: toen ik gisterenavond deze tekst publiceerde knaagde er toch iets: waarom hebben al die gemeenten langs de kusten 'lis' in hun naam?

Gewoon een verwijzing naar riet? Een gezamenlijke verering voor Sulis? Het zicht op het sterrenbeeld Lyra?

Toen ik deze ochtend wakker werd schoot er me iets te binnen. Misschien moeten we nog eens terugkeren naar de Kelten.

Er bestaat een Welshe mythe over een familie met als hoofd Llyr. Wellicht gaat dit ook over een god, maar het is niet zeker. Llyr komt van het Ierse woord 'ler' en betekent zee. Welsh wordt gesproken in Wales en is nog één van de laatste overgebleven Keltische talen.

De kinderen van Llyr bezaten de krachten over de duisternis en waren in strijd met de kinderen van Don, die de krachten over het licht beheersten. William Shakespeare zou zijn King Lear op deze verhalen gebaseerd hebben.

Misschien hebben onze voorouders in hun lokale keltische taal gewoon het woord 'zee' genomen: llyr, lys om hun plaatsnamen te beschrijven? Maar de associatie van Lissewege met duistere krachten, vind ik al minder leuk.

Dan gok ik toch liever op één van de andere verklaringen.

Conclusie

Dankzij het internet worden meer en meer bronnen ontsloten, waardoor oude zienswijzen kunnen herbekeken worden. Onze voorouders leefden samen met de natuur, maar ook met goden, mythes en verhalen. Onze voorouders leefden in een totaal andere wereld: een wereld die meer verbonden was met de natuur en met religie. Wat nu de juiste oorsprong en betekenis is van de naam Lissewege, weet ik niet en ik denk niet dat we het ooit met zekerheid zullen weten. Misschien is het één van bovenstaande verklaringen of zelfs een combinatie die in de loop der tijden gegroeid is. Wie zal het zeggen?

Maar als ik mocht kiezen (ik ben als dorpeling wel bevooroordeeld natuurlijk), dan zou ik toch liever geloven in één van de mythische verklaringen dan gewoon “weg door het riet” of “huis van de heren van Liso”, waarover we niets kunnen vinden.

Of misschien zal de oorsprong van de benaming van het dorp altijd een twistappel blijven.

Wat denk jij?