Het verhaal van Alfons Stijns, gesneuvelde van het verzet WO II

Alfons Stijns, gesneuvelde WO II met een bijzonder verhaal

Als kind werd ik vaak naar school gebracht door de grootmoeder van het buurmeisje Els. 'Meter' noemde ik haar. Ik heb als kind nooit haar echte naam gekend. Zij was gewoon meter (haar echte naam was Vanquathem Marie-Louise). Altijd met een tas aan haar fiets die ze meenam naast haar. Ze leerde me zelfs droogvis eten die we haalden met de overzet aan de overkant van het Boudewijnkanaal. Je wordt ouder en gaat naar het middelbaar. Het was dus al jaren later, toen ik toevallig vernam dat ze het moeilijk had gehad tijdens WO II. Want haar man was opgepakt door de Duitsers omdat hij in het verzet zat en was gefusilleerd. Helaas heb ik haar nooit kunnen vragen naar haar verhaal.

Alfons Stijns is geboren na de Eerste Wereldoorlog (29/08/1919), maar oorlog zou de loop van zijn leven bepalen. Tijdens WO II kon hij niet afzijdig blijven en werd overste bij de verzetsgroep Fidelio (leest dit blogartikel). Hij was kleermaker. Hij las graag en had een kleine bibliotheek.

Bij een bezoek aan een oudere dorpsbewoner, Maria van Saeftinghe -da's de bijnaam die ik ken- beter gezegd, mevr. Debudt, hoorde ik volgend verhaal over Alfons:

"Op een dag kwam hij hier langs op de boerderij. Zijn ketting was van zijn fiets gevallen en hij vroeg of hij zijn fiets mocht herstellen. Ik herinner me dat Alfons niet was zoals anders. Hij leek zenuwachtig. Hij vertelde ons dat hij niet wist wat er was die dag, maar dat zijn ketting al enkele keren van zijn fiets gegaan was. Alsof hij niet naar huis mocht. Nadat hij zijn ketting terug hersteld had, vertrok hij naar huis. De volgende dag werd hij gearresteerd door de Duitsers." Je vraagt je af als je dit verhaal hoort of het geen voortekenen waren dat hij beter niet naar huis ging.

Het Lisseweegs verzet was verraden.

Op 15 februari 1944 werd hij aangehouden, samen met Julien De Boi. Op 28 maart 1944 worden beiden op een schijnproces berecht en veroordeeld. Omdat Alfons wist dat hij ging geëxecuteerd worden, probeerde hij nog een boodschap te schrijven voor zijn vrouw en zoontje. Maar hij had geen papier. Wel een tandenborstel en zijn schoenen.

Op de rug van zijn tandenborstel schreef hij volgende boodschap voor zijn vrouw: "Liefste wuvetje, tot aan mijn laatste adem zal mijn liefde bij u en ons kleintje zijn. Uw ventje". In de binnenzool van zijn schoen een laatste boodschap: "Liefste vrouw. Vergeef mij het verdriet dat gij door mij tegenkomt. Wees gelukkig met Filibertje in 't latere leven. Alfons".

Op 20 mei 1944 werd hij gefusilleerd, samen met dorpsgenoot Julien De Boi en andere leden van het verzet Fidelio. Vooral om een voorbeeld te stellen. Andere opgepakte leden werden naar concentratiekampen gestuurd.

Herdenkingsmonument executieoord Oostakker

De geëxecuteerden belandden in een massagraf dat na de bevrijding op 24 oktober 1944 werd geopend. Na identificatie konden de slachtoffers begraven worden in hun thuisgemeente. Alfons en Julien De Boi werden op 11 november 1944 met militaire eer begraven op het kerkhof in Lissewege.

Ze waren terug thuis. Alfons was maar 24 jaar.